Istotą sporu o ustawę, która ma na celu całkowite, bez żadnych wyjątków, zakazanie aborcji jest spór o to czy wolno zabijać ludzi czy nie wolno. Jeżeli przyjmiemy, że człowiek także przed urodzeniem jest człowiekiem, to spór jest w zasadzie bezzasadny.
Dlaczego środowiska lewicowo-liberalne z tak wielkim wrzaskiem bronią obecnej, podobno kompromisowej ustawy? O co tak naprawdę im chodzi?
Chodzi o to, żeby poddać pod dyskusję to co wynika z piątego przykazania. Żeby dopuścić wyjątek, precedens, który powoduje, że ludzkie życie nie podlega bezwzględnej ochronie. Chodzi o to, żeby zasiać wątpliwość, a potem zrobić kolejny krok. Zgodnie z lewicową ideologią nie ma jednej prawdy, jest wiele prawd, nie ma jednej moralności, jest wiele moralności. Skoro są wyjątki, kiedy dziecko może być zabite, zgodnie z prawem, to w przyszłości może też być więcej takich wyjątków. A w dalszej przyszłości będzie można pójść jeszcze dalej i dać pełną swobodę decyzji kobiecie, która, zdaniem lewicowo-liberalnych środowisk powinna być panią życia i śmierci swojego dziecka. Powinna mieć kompetencje Pana Boga? Jeżeli z ustawy usuniemy jakiekolwiek wyjątki, to tym samym uniemożliwiamy w przyszłości wprowadzenie do ustawy kolejnych wyjątków. I o to toczy się obecnie gra.
Więc zabijać czy nie zabijać? Piąte przykazanie mówi - NIE ZABIJAJ.
Zgodnie z zasami cywilizacji łacińskiej, w której żyjemy od 1050 lat nikt, w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do niszczenia niewinnej istoty ludzkiej.
Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.
Co ciekawe, te same środowiska, które są zwolennikami aborcji, są w znacznej większości jednocześnie przeciwnikami kary śmierci. Dziwna to logika, zgodnie z którą wolno dokonywać selekcji i zabijania nie narodzonych ludzi, a jednocześnie należy chronić życie innych ludzi - seryjnych przestępców, psychopatów czy zdrajców ojczyzny.
Precz z komuną!
